polski
angielski
niemiecki
rosyjski
francuski
Solanki w anegdocie
dział: Solanki / dodano: 15 - 05 - 2022
Inowrocławskie Solanki były popularne w kraju już w okresie międzywojennym. Kto wie, czy nawet nie bardziej popularne, niż obecnie. Na kuracje przybywali tu ludzie z pierwszych stron gazet, jak choćby słynny lekkoatleta Janusz Kusociński.
Skąd więc, swego rodzaju kompleks Inowrocławia w stosunku do Ciechocinka, który jest mniejszy, ale bardziej znany? Geneza podobno też bierze się z okresu międzywojennego. Otóż mówiono, że do Inowrocławia jeżdżono się leczyć, a do Ciechocinka bawić. A w gazetach ukazywały się relacje dotyczące „ciekawych” zabaw, a nie „nudnego” leczenia.
Solanki pojawiały się także w anegdocie, czego przykładem załączona grafika.
Park Solankowy w Inowrocławiu założono w 1876 roku wraz z powstaniem uzdrowiska. Dzięki inicjatywie Lucjana Grabskiego urządzono, według projektu ogrodnika Michała Budzińskiego, ogród francuski o układzie geometrycznym i powierzchni 1 ha, okalający pierwotny zakład kąpielowy. Od narożnika parku w kierunku miasta urządzono aleję obsadzoną drzewami i krzewami róż – dziś ul. Solankową.
Od strony północnej powstała dwutraktowa aleja do jazdy konnej. W skład parku włączono staw położony w jego południowo-zachodnim narożniku. Na początku XX wieku wytyczono nowe ścieżki parkowe, łączące poszczególne obiekty uzdrowiskowe. Główne aleje przecinały teren parku na linii północ-południe i wschód-zachód i krzyżowały się na placu z fontanną, gdzie znajduje się muszla koncertowa i pijalnia wód. W 1910 wybudowano cieplarnię dostarczającą roślin ozdobnych (obecnie znajduje się tam kawiarnia).
W 1925 park poszerzono w kierunku południowym o obszar 42,5 ha, nazywając go „Nowymi Solankami”. W północno-zachodnim narożniku parku urządzono korty tenisowe (dawniej swoje mecze rozgrywali tam piłkarze), a na stawie sztuczną wyspę połączoną z lądem drewnianym mostkiem. Obok stawu zbudowano kawiarnię „Nad stawkiem”, w której można było wypożyczać łodzie. Do stawu przylegał mini ogród botaniczny i zoologiczny. W latach 60., 70. i 80. na obrzeżach parku powstało kilka sanatoriów branżowych oraz sanatorium „Kombatant” należące do Uzdrowiska. Zimą na stawie organizowano lodowisko dla mieszkańców.
W latach 70. XX w. w programie rozwoju Uzdrowiska Inowrocław zaplanowano powiększenie całego kompleksu parkowo-uzdrowiskowego o dalsze około 60 ha w kierunku południowo-zachodnim. Począwszy od lat 90. XX w. rozpoczęto rewitalizację parku pod kątem wyeksponowania atrakcji przyrodniczych i rozrywkowych.
W 2001 oddano do użytku tężnię solankową - jako trzeci tego typu obiekt w kraju i dziewiąty w Europie, w 2005 – ławeczkę gen. Władysława Sikorskiego, w 2006 - podświetlenie fontanny na stawie, w 2008 - część parku na nowo zaaranżowano pod nazwą Ogrody Papieskie.
Skąd więc, swego rodzaju kompleks Inowrocławia w stosunku do Ciechocinka, który jest mniejszy, ale bardziej znany? Geneza podobno też bierze się z okresu międzywojennego. Otóż mówiono, że do Inowrocławia jeżdżono się leczyć, a do Ciechocinka bawić. A w gazetach ukazywały się relacje dotyczące „ciekawych” zabaw, a nie „nudnego” leczenia.
Solanki pojawiały się także w anegdocie, czego przykładem załączona grafika.
Park Solankowy w Inowrocławiu założono w 1876 roku wraz z powstaniem uzdrowiska. Dzięki inicjatywie Lucjana Grabskiego urządzono, według projektu ogrodnika Michała Budzińskiego, ogród francuski o układzie geometrycznym i powierzchni 1 ha, okalający pierwotny zakład kąpielowy. Od narożnika parku w kierunku miasta urządzono aleję obsadzoną drzewami i krzewami róż – dziś ul. Solankową.
Od strony północnej powstała dwutraktowa aleja do jazdy konnej. W skład parku włączono staw położony w jego południowo-zachodnim narożniku. Na początku XX wieku wytyczono nowe ścieżki parkowe, łączące poszczególne obiekty uzdrowiskowe. Główne aleje przecinały teren parku na linii północ-południe i wschód-zachód i krzyżowały się na placu z fontanną, gdzie znajduje się muszla koncertowa i pijalnia wód. W 1910 wybudowano cieplarnię dostarczającą roślin ozdobnych (obecnie znajduje się tam kawiarnia).
W 1925 park poszerzono w kierunku południowym o obszar 42,5 ha, nazywając go „Nowymi Solankami”. W północno-zachodnim narożniku parku urządzono korty tenisowe (dawniej swoje mecze rozgrywali tam piłkarze), a na stawie sztuczną wyspę połączoną z lądem drewnianym mostkiem. Obok stawu zbudowano kawiarnię „Nad stawkiem”, w której można było wypożyczać łodzie. Do stawu przylegał mini ogród botaniczny i zoologiczny. W latach 60., 70. i 80. na obrzeżach parku powstało kilka sanatoriów branżowych oraz sanatorium „Kombatant” należące do Uzdrowiska. Zimą na stawie organizowano lodowisko dla mieszkańców.
W latach 70. XX w. w programie rozwoju Uzdrowiska Inowrocław zaplanowano powiększenie całego kompleksu parkowo-uzdrowiskowego o dalsze około 60 ha w kierunku południowo-zachodnim. Począwszy od lat 90. XX w. rozpoczęto rewitalizację parku pod kątem wyeksponowania atrakcji przyrodniczych i rozrywkowych.
W 2001 oddano do użytku tężnię solankową - jako trzeci tego typu obiekt w kraju i dziewiąty w Europie, w 2005 – ławeczkę gen. Władysława Sikorskiego, w 2006 - podświetlenie fontanny na stawie, w 2008 - część parku na nowo zaaranżowano pod nazwą Ogrody Papieskie.
